Peugeot 301

Budżetowy sedan Peugeot 301

Recepta na samochód budżetowy, który dobrze sprzedaje się na wielu mniej zamożnych rynkach jest prosta. Obszerne wnętrze, duży bagażnik, malutki, prosty w konstrukcji i obsłudze silnik, takież zawieszenie, by sprostało fatalnym drogom, odchudzenie ze wszystkiego, co możliwe i wyposażenie na minimalnym, wymaganym przez przepisy homologacyjne poziomie.

Peugeot 301 nie należy do aut wzbudzających szybsze bicie serca u kierowcy, ale w jego przypadku projektanci przekonali księgowych, że na stylistyce nie wolno zbytnio oszczędzać. W efekcie mamy całkiem zgrabny samochodzik, o niezłych parametrach użytkowych.
Jako, że nadarzyła się okazja na dłuższą przejażdżkę fabrycznie nowym autem w dość wymagających warunkach, bo po krętych górskich drogach południowej Grecji przy temperaturze sięgającej 35 stopni w cieniu, postanowiliśmy podzielić się z Państwem wrażeniami.

Pierwsze wrażenia są bardzo pozytywne. Ilość miejsca we wnętrzu, duży bagażnik, niespotykana wręcz w innych modelach widoczność we wszystkich kierunkach (w końcu to sedan), twarde, ale wygodne fotele, intuicyjna obsługa. Mimo tanich, twardych plastików jakość montażu nie daje powodów do narzekania. Nic nie skrzypi czy stuka. Przy delikatnej jeździe we wnętrzu całkiem cicho. Niestety zarówno deska rozdzielcza jak i tylna półka w mocnym słońcu odbijają się w przedniej czy tylnej szybie, a pseudo chromowana Gałka zmiany biegów powoduje refleksy w całym wnętrzu. Z bajerów (poza wymaganymi przepisami urządzeniami z zakresu bezpieczeństwa) otrzymujemy wspomaganie kierownicy, centralny zamek z pilotem, przednie szyby elektryczne (ich sterowanie umieszczono przy dźwigni biegów), komputer pokładowy. Nieco razi ręczne sterowanie lusterek bocznych, ale na szczęście w opcji jest na to rozwiązanie. Dziwi trochę niekonsekwencja w wyposażeniu, bo klapkę wlewu paliwa otwiera się dźwignią w podłodze, umieszczoną obok fotela kierowcy, a klapę bagażnika jedynie przyciskiem na pilocie centralnego zamka.

Auto porusza się dość żwawo, choć dynamika okupiona jest hałasem i zużyciem paliwa znacznie przekraczającym deklaracje producenta. 72 konny silnik 1,2 litra jak każda jednostka 3 cylindrowa na każde mocniejsze wciśnięcie pedału przyspieszenia reaguje warkotem kojarzącym się z czterosuwową kosiarką do trawy. Jednak nie towarzyszą temu zbędne wibracje, co świadczy o dobrym wyważeniu silnika. Zużycie paliwa w warunkach jazdy miejskiej i po stromych, krętych górskich drogach (zazwyczaj na drugim i trzecim biegu), z klimatyzacją ustawioną na maksymalną wydajność, niestety przekracza 8 litrów na setkę.

Zawieszenie zestrojone dosyć komfortowo. Auto prowadzi się pewnie, choć jest to złudne i może uśpić czujność kierowcy. Przy dynamicznej jeździe krętymi drogami można szybko poznać granicę przyczepności. To efekt prostego, miękko zestrojonego zawieszenia, mocnego wspomagania kierownicy i wąskich małych kół.

Testowanym modelem była podstawowa wersja Acces, doposażona w manualną klimatyzację i radio. Tak skonfigurowany model w Polsce kosztuje co najmniej 46 tysięcy złotych. Dużo? Wiele średnio wyposażonych aut miejskich kosztuje więcej. Czy bym polecił jego zakup? Jeżeli ktoś szuka nowego, przestronnego samochodu z dużym bagażnikiem i jest w stanie przymknąć oko na oszczędnościowe wykonanie, to tak.